Συμπληρώνονται φέτος, 40
χρόνια από την πιο μαζική, δυναμική και αυθόρμητη αντίδραση της νεολαίας
απέναντι στη δικτατορία. Ένα κίνημα που σηματοδότησε την αρχή του τέλους
της Χούντας και άνοιξε τον δρόμο για την επάνοδο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Όση αξία έχει να θυμόμαστε τον
αγώνα τους για Ελευθερία και Δημοκρατία, άλλο τόσο σημαντικό είναι να θυμόμαστε
και όσα ακολούθησαν, ώστε να μην επαναλάβει η δική μας η γενιά, τα καταστροφικά
λάθη της Μεταπολίτευσης. Όσοι από την «γενιά του πολυτεχνείου» πρωτοστάτησαν στην
εξέγερση την καπηλεύτηκαν, εξαργυρώνοντάς την με καριέρες, ρουσφέτια και
διανομή προνομίων, διαμορφώνοντας έτσι την νοοτροπία που χρεοκόπησε τη χώρα και
μας έφερε μέχρι εδώ.
Τότε, τα πανεπιστήμια αποτέλεσαν
χώρους ελεύθερης έκφρασης απέναντι στον σκοταδισμό. Σήμερα, οι ίδιοι
χώροι έχουν μετατραπεί σε εστίες ασυδοσίας και είναι κατειλημμένοι από
όλους εκείνους που ενώ παραμένουν προσκολλημένοι στο χτες και ζητούν να μην
αλλάξει τίποτα, απαγορεύουν στους φοιτητές το ιερό δικαίωμα στην ελεύθερη
πρόσβαση στην Παιδεία.
Για τους νέους, τα μηνύματα του
«Πολυτεχνείου» συμβολίζουν σήμερα την επανάσταση της παραγωγικότητας
απέναντι στον ωχαδερφισμό, της αλλαγής νοοτροπίας, της ενότητας απέναντι στα
διχαστικά διλήμματα του παρελθόντος. Τον αγώνα για την Ελλάδα που, με
ριζοσπαστικές ιδέες, όρεξη για δουλειά και ανιδιοτέλεια, θα χτίσουμε όλοι
μαζί, από κοινού.
